February 29, 2012
Θυμάμαι την πρώτη φορά που έπιασα στα χέρια μου μια κάρτα όπου το κείμενό της ήταν σκαμμένο βαθιά στο χοντρό χαρτόνι και το μελάνι είχε γεμίσει τα αυλάκια των γραμμάτων με τόση ακρίβεια και τόση χρωματική ζωντάνια που θα νόμιζε κανείς ότι αυτό το πράγμα δεν είναι φτιαγμένο από ανθρώπινα χέρια, αλλά από τίποτα απειροελάχιστα μικροσκοπικά πλάσματα που πάνε και τρώνε το χαρτί επιφανειακά, σχηματίζοντας καμπύλες και γραμμές, και γράμματα και λέξεις…κι αφήνουν πίσω τους χρώμα γιατί τόσο πολύ τους άρεσε η γεύση.
Στην πραγματικότητα όμως τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά αλλά κατά κάποιον τρόπο εξίσου μαγικά! Η συγκεκριμένη τυπογραφική τεχνική λέγεται letterpress (υψιτυπία), την εφηύρε ο Johannes Gutenberg το 1945 περίπου και να πως δουλεύει:
Ο τεχνίτης έχει ένα κάρο αρχειοθετημένα συρτάρια γεμάτα με μεταλλικά ή ξύλινα γράμματα, πολλά γράμματα. Κεφαλαία, μικρά, serif, san serif και σε πολλά μεγέθη. Αφού λοιπόν διαλέξει τους χαρακτήρες του, συνθέτει το επιθυμητό κείμενο με γράμματα και κενά πάνω σε μια πλακέτα και τα δένει όλα αυτά καλά μαζί για να μην κουνηθεί τίποτα απ’ την θέση του. Συνέχεια έχει το μηχάνημα, ένα πιεστήριο με κυλίνδρους που περιστρέφονται διαρκώς κάνοντας συντονισμένα 3 κινήσεις: περνάνε με μελάνι την πλακέτα-φέρνουν σε θέση πάνω από την πλακέτα το χαρτί-πιέζουν αυτά τα δυο μαζί και τα ταααν…μαγικό!
