CINEMA
ημουν κι εγω...
…στο Mall το Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 9:30 και φορούσα τα γυαλάκια μου μαζί με άλλους 11 φίλους και γνωστούς περιμένοντας με ανυπομονησία να σβήσουν τα φώτα και να δούμε τον Pumpkin King να ζωντανεύει!
Η Εβίτα προσπαθούσε να συγκρατηθεί για να μην τραγουδήσει το "Kidnap Mr. Sandy Claws", τα γέλια έδιναν κι έπαιρναν με τις black ατάκες των Halloween χαρακτήρων και κάποιοι στα μπροστινά καθίσματα σήκωναν τα χέρια προσπαθώντας να αγγίξουν το ψηφιακό χιόνι, ενώ εγώ ανατρίχιαζα στην τελευταία σκηνή όταν ο Jack λέει στην Sally πάνω σε κείνο το σουρεάλ σκηνικό:
" My dearest friend, if you don’t mind
I’d like to join you by your side
Where we can gaze into the stars
And sit together, now and forever
For it is plain as anyone can see
We’re simply meant to be"
κι όχι μόνο γιατί είμαι αθεράπευτα ρομαντική, αλλά γιατί συγκινούμε μπροστά στο μεγαλείο εκείνου του καλλιτέχνη που ακούει στο όνομα Tim Burton.
{ Αν ήσουν κι εσύ κάπου σε κείνη την αίθουσα εκείνη την ημέρα, στείλε εδώ τα αποδεικτικά σου στοιχεία μαζί με το σχόλιο σου. }
[ * η παραπάνω φωτογραφία είναι ευγενική χορηγία ενός αγοριού περίεργου ]
