August 23, 2012
♫: «Μαίρη Λίντα – Απαγωγή»
Τη Σίφνο την ερωτεύεσαι για την ανεπιτήδευτη ομορφιά της, κρυμμένη σε μικρές λεπτομέρειες. Από ένα ζωγραφιστό βαρκάκι πάνω σε μια πετζούλα* μέχρι το καθάριο λευκό του ασβέστη σε σπίτια, στενά κι εκκλησάκια, σε contrast με το καταγάλανο της θάλασσας και τ’ ουρανού. Tη μυρωδιά του θυμαριού κατεβαίνοντας να πας στους 7 Μάρτυρες, τις ατέλειωτες εκτάσεις από ξερολιθιές, τη γεύση της αλμύρας στο στόμα, από τη μυζήθρα, την κάπαρη και τα φρέσκα θαλασσινά, τα τσικάλια του Ατσόνιου στο Βαθύ (ας είναι καλά η Τζούλη -αυτή κι αν ήταν καλλιτέχνης κεραμίστρια- που μας έστειλε σ’ εκείνον).
*Κάποιο βράδυ σ’ ένα καφενείο του Αρτεμώνα, ο κ. Νεόφυτος -κάτοικος του νησιού- πάνω στην κουβέντα μας τόνισε ότι το πεζούλι αυτοί το λένε πετζούλα, με βαρύ τζου! Μου είπε επίσης να φάω μελόπιτα, τοπικό γλύκισμα, πράγμα που έπραξα…και πολύ καλά έκανα!
Συνεχίζεται…