CINEMA

Νυχτεσ Πρεμιερασ 2011: Πηγα, ειδα...και κερδισα!

Τις περιμένεις πως και πως κάθε χρόνο! Είναι η ευκαιρία σου να δεις ταινίες που δεν υπήρχε περίπτωση να έβλεπες ποτέ στο σινεμά (και με φθηνότερο εισιτήριο παρακαλώ), να δεις την Σταδίου γεμάτη από κόσμο και να περιπλανηθείς ανάμεσα του περιμένοντας το καμπανάκι να χτυπήσει για να μπεις στην αίθουσα. Και όλο και κάποιον γνωστό θα δεις εκεί τριγύρω, τον πάντα τρε σικ μεσιέ Κ. Τζούμα, τον Ο. Ανδρεαδάκη με την μαρινιέρα του, ηθοποιούς, κριτικούς κινηματογράφου, φάτσες γνωστές απ’ το twitter που παραμιλούσαν από τις αρχές του Σεπτέμβρη για τις ταινίες του φεστιβάλ και την εξαφάνιση των καρτών διαρκείας ή ακόμα και δικούς σου φίλους που είχες να δεις πριν τις διακοπές. Το μπάτζετ φέτος επέτρεπε μόνο 3 ταινίες, πράγμα που έκανε την επιλογή πολύ δύσκολη μιας και υπήρχαν πολλές και εξαιρετικές ταινίες! Είδα λοιπόν:

Submarine του Richard Ayoade. Η τρυφερή, αληθινή, χιουμοριστική ιστορία ενός αγοριού πάνω στην εφηβεία με φόντο την μελαγχολική Ουαλία και την εξαιρετική μουσική από τον  Alex Turner ( τον ξέρεις από τους Last Shadow Puppets).

Killing Bono του Nick Hamm. Δύο αδέρφια, ένας κοινός στόχος: να φτιάξουν την καλύτερη μπάντα του κόσμο, μόνο που πάντα πέφτουν πάνω στην άλλη καλύτερη μπάντα του κόσμου, τους U2. Είναι αληθινή ιστορία βασισμένη στο μυθιστόρημα του Νιλ ΜακΚόρμικ και τρελή 70-80τιλα!

George Harrison: Living in the material world του Martin Scorsese. Σου είχα μιλήσει γι’ αυτήν πριν μέρες σε αυτό το post…Πέρασα τρεις ώρες και τριάντα λεπτά προσπαθώντας να μην τραγουδήσω και να μην χτυπώ το πόδι μου στο πάτωμα. Έφυγα από την αίθουσα δακρυσμένη και με την κλασική ερώτηση-επιθυμία: “Γιατί να μην τους έχω δει live;” Και αν θες να ξέρεις ο George έχει γράψει απ’ τα ομορφότερα τραγούδια των Beatles κι ας ήταν σε δεύτερο πλάνο.

Και επειδή ήμουν και λίγο τυχερή κέρδισα και δυο προσκλήσεις για τις ταινίες La Conquete και το Γάλα. Η πρώτη μια πολιτική φάρσα για την διαδρομή του Σαρκοζί προς την προεδρία και η δεύτερη η κινηματογραφική μεταφορά του γνωστού θεατρικού. Η Εβίτα έκλαψε και για τις δυο μας! Το φεστιβάλ τελείωσε χθες, το σινεμά ποτέ! Και του χρόνου…

Άκου:Alex Turner- Piledriver Waltz