5 comments

Σιφνοσ I

♫: «Μαίρη Λίντα – Απαγωγή»

Τη Σίφνο την ερωτεύεσαι για την ανεπιτήδευτη ομορφιά της, κρυμμένη σε μικρές λεπτομέρειες. Από ένα ζωγραφιστό βαρκάκι πάνω σε μια πετζούλα* μέχρι το καθάριο λευκό του ασβέστη σε σπίτια, στενά κι εκκλησάκια, σε contrast με το καταγάλανο της θάλασσας και τ’ ουρανού. Tη μυρωδιά του θυμαριού κατεβαίνοντας να πας στους 7 Μάρτυρες, τις ατέλειωτες εκτάσεις από ξερολιθιές,  τη γεύση της αλμύρας στο στόμα, από τη μυζήθρα, την κάπαρη και τα φρέσκα θαλασσινά, τα τσικάλια του Ατσόνιου στο Βαθύ (ας είναι καλά η Τζούλη -αυτή κι αν ήταν καλλιτέχνης κεραμίστρια-  που μας έστειλε σ’ εκείνον).

*Κάποιο βράδυ σ’ ένα καφενείο του Αρτεμώνα, ο κ. Νεόφυτος -κάτοικος του νησιού- πάνω στην κουβέντα μας τόνισε ότι το πεζούλι αυτοί το λένε πετζούλα, με βαρύ τζου! Μου είπε επίσης να φάω μελόπιτα, τοπικό γλύκισμα, πράγμα που έπραξα…και πολύ καλά έκανα!

Συνεχίζεται…

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...